ഊതിവിട്ട കുമിളയാമെന് ജീവിതം.
ശാശ്വതമ്മല്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടുമെന്നുള്ളില്
അത്യാര്ത്തി തന് പാമ്പ് പത്തിവിടര്ത്തി.
മര്ത്വന്നാത്മ സാക്ഷാല്കാരമാണ് മരണമെ-
ന്നുള്ള തത്വം ഞാന് മറന്നിടുന്നു.
ആരോമത്തിലെപ്പോഴോ വിരിഞ്ഞിടും
ഒരു ചെത്തിപുവായി ഞാന്.
പാരിടത്തില് കിളിര്ത്ത പുല്ന്നാംബായി
ഞാന് പിറന്നു വിണു.
അമ്മ തന് കൈയെന്തി ഞാന് നടന്നു.
സംഗീതനിര്ത്ത ശാസ്ത്രങ്ങള് പഠിച്ചങ്ങനെ
വാനം മുട്ടെ ഉയര്ന്നിടുന്നു.
അപ്പോഴപ്പോഴെന് ഉള്ളില്
അഹങ്കാരം തന് കൊമ്പ് കിളിര്ത്തത്
എന്നാലുമെപ്പോഴോ എന്റെ ഉള്ളില്
മരണമെന്ന കൊടുങ്കാറ്റ് വിശിടുന്നു.
അപ്പോഴങ്ങനെ ഞാന് ഗ്രഹിചിടുന്നു
മര്ത്വന്നാത്മ സാക്ഷാല്കാരമാണ് മരണം.
1 comment:
good...jananam muthal marannam vare ulkolichirikunnu....
Post a Comment